|
Μέγαρο Ιλισίων
Περιοχή: λεωφόρος Β. Σοφίας 22
Έτος: 1840-1848
Περιγραφή:
Το λεγόμενο "μέγαρο των Ιλισίων" οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1840-1848, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη (1802-1862), απόφοιτου της Ακαδημίας Αρχιτεκτονικής του Βερολίνου και μαθητή του περίφημου νεοκλασικιστή Karl Friedrich Schinkel. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο διώροφο κτίριο, που συνδυάζει κλασικά στοιχεία (όπως η τριαδική συμμετρία των όψεων) με ρομαντικά (τοξοστοιχίες, κ.τ.λ.). Αρχικά χρησίμευσε ως χειμερινή διαμονή της Δούκισσας της Πλακεντίας (Sophie de Marbois-Lebrun, duchesse de Plaisance, 1785-1854), μιας εκκεντρικής Γαλλίδας φιλελληνίδας που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα κατά τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Όθωνα και στην οποία ανήκαν επίσης μια σειρά κτιρίων στην περιοχή της Πεντέλης. Μετά τον θάνατό της φιλοξένησε για ένα διάστημα διάφορες στρατιωτικές υπηρεσίες. Το 1928 υπέστη ορισμένες μεταρρυθμίσεις από τον αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχο και από το 1930 εγκαταστάθηκε εκεί το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο των Αθηνών. Επεκτάσεις του συγκροτήματος πραγματοποιήθηκαν το 1954 (αρχιτέκτονας Βασίλης Δούρας) και το 1993 (αρχιτέκτονας Μάνος Περράκης).
Ενδεικτική Βιβλιογραφία:
Ο. Fountoulaki, Stamatios Kleanthes (1802-1862), Καρλσρούη 1979* Όλγα Μπαδήμα-Φουντουλάκη, «Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών: Το μέγαρο του Μουσείου», Καθημερινή/Επτά Ημέρες, 11.4.1999, σ. 5-6* Μάνος Περράκης, «Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών: Η επέκταση του Μουσείου», Καθημερινή/Επτά Ημέρες, 11.4.1999, σ. 7.
|