Πεισιάνακτος ή Ποικίλη Στοά (475-450 π.Χ.)
Πρόκειται για το ευρύτερα γνωστό κτίριο της Αγοράς της περιόδου του Κίμωνος και ένα από τα πιο φημισμένα κοσμικά οικοδομήματα της αρχαίας Αθήνας, που ξεχωρίζει τόσο για την επιμελημένη του σχεδίαση και δόμηση όσο και για την πολυτέλειά του. Χρονολογείται στο διάστημα των ετών 475-450 π.Χ. Η στοά ονομάστηκε αρχικά «Στοά Πεισιάνακτος» από τον (πιθανό) γυναικάδελφο του Κίμωνος Πεισιάνακτα, ο οποίος ήταν υπέυθυνος για την χρηματοδότηση της εκτέλεσης του έργου κατά μήκος της βόρειας πλευράς του τετραγώνου της Αγοράς. Σύμφωνα με τον Παυσανία, βρισκόταν στην συμβολή της Οδού Παναθηναίων με έναν δρόμο που ερχόταν από τα βόρεια και κατέληγε στην Αγορά μέσω μιας πύλης, στολισμένης με τρόπαιο νίκης των Αθηναίων (του 303 π.Χ. περίπου), στο οποίο ενδέχεται να ανήκουν δύο βάσεις που έχουν αποκαλυφθεί στο σημείο αυτό. Πρόκειται για ευρύχωρη στοά δωρικού ρυθμού, κατασκευασμένη από ασβεστόλιθο, ψαμμίτη (αμμόπετρα) και μάρμαρο, με πρόσοψη προς νότον και εσωτερική ιωνική κιονοστοιχία, που αποτελεί την παρθενική εμφάνιση ιωνικών υποστηλωμάτων σε δωρικό κτίσμα.
Σύντομα μετά την ανέγερσή της, στην δεκαετία 470-460 π.Χ., οι εσωτερικοί της τοίχοι κοσμήθηκαν με μία σειρά από ζωγραφικές παραστάσεις, με αποτέλεσμα από τον 4ο αι. και εξής να γίνει γνωστή με την οικεία στους αρχαίους συγγραφείς επωνυμία «Ποικίλη» (= ζωγραφισμένη, πολύχρωμη), την οποία μνημονεύουν ως επίσημη ονομασία της και οι σωζόμενες επιγραφές. Απ’ ό,τι φαίνεται οι ζωγραφικές παραστάσεις ήταν καμωμένες πάνω σε μεγάλους ξύλινους πίνακες («σανίδες») από εξέχοντες ζωγράφους της εποχής, όπως ο Πολύγνωτος, ο Μίκων και ο Πάναινος, και απεικόνιζαν σκηνές από τα μυθικά και ιστορικά στρατιωτικά κατορθώματα των Αθηναίων: «Ιλίου Πέρσις» (= Άλωση της Τροίας), Αμαζονομαχία, μάχη της Οινόης και – την εξοχώτερη όλων – μάχη του Μαραθώνος. Επιπλέον, η στοά στέγαζε και άλλα, απτά ενθύμια των αθηναϊκών θριάμβων, λόγου χάρη τις χάλκινες ασπίδες που Αθηναίοι πήραν ως λάφυρα από τους Λακεδαιμονίους που αιχμαλώτισαν στην νήσο Σφακτηρία το 425/4 π.Χ.
Πέραν αυτών, η Ποικίλη Στοά ήταν πολυσύχναστη και συνδεδεμένη με σημαντικά ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα, επιτελώντας πληθώρα λειτουργιών. Η ποιότητα, το μέγεθος και η επίκαιρη θέση του κτιρίου πρέπει να είχαν εξαρχής ιδιαίτερη σημασία για την ευρύτατη χρήση του. Σε αντίθεση με τις περισσότερες άλλες στοές της Αγοράς, δεν φαίνεται να προοριζόταν για την εξυπηρέτηση κάποιου συγκεκριμένου σκοπού είτε μιας ορισμένης ομάδας αξιωματούχων/κρατικών υπαλλήλων παρά μόνον περιστασιακά και όταν συνέτρεχε λόγος· μάλλον χτίστηκε για να ανταποκριθεί στις ανάγκες του πλήθους των πολιτών εν γένει, παρέχοντας προστασία από τα καιρικά φαινόμενα και ταυτόχρονα έναν ευχάριστο χώρο για συναντήσεις και διάλογο μόλις έξω από τα όρια της Αγοράς. Η μεγάλη εισροή ατόμων στον χώρο της στοάς ίσως να στάθηκε η αφορμή για την έκθεση των ζωγραφικών έργων και των λοιπών κειμηλίων, τα οποία, πέρα από την τέρψη που προσέφεραν στους επισκέπτες, προφανώς αποσκοπούσαν και στην διοχέτευση πολιτικών μηνυμάτων στον λαό. Εκεί, όπως παραδίδουν οι πηγές, οι Τριάκοντα Τύραννοι επέβαλαν τις θανατικές ποινές 1.500 περίπου πολιτών στο μικρό διάστημα της εξουσίας τους (404-403 π.Χ.) και το ίδιο μέρος επέλεξε για την διδασκαλία του ο φιλόσοφος Ζήνων, του οποίου οι οπαδοί αποκλήθηκαν γι’ αυτό Στωικοί. Τέλος, η περιοχή πίσω από την στοά, όπου υπήρχαν τα σπίτια πλουσίων πολιτών, αποτελούσε, σύμφωνα με τις παραδιδόμενες μαρτυρίες, τον ευσεβή πόθο κάθε Αθηναίου για την απόκτηση κατοικίας.
Προοπτική αποκατάσταση της Ποικίλης Στοάς.
Σχεδιαστική τομή κατά πλάτος της Ποικίλης Στοάς.
Ζωγραφική αναπαράσταση της Ποικίλης Στοάς και των επ’ αυτής εκτιθέμενων έργων.
Μία από τις χάλκινες ασπίδες που λαφυραγώγησαν οι Αθηναίοι μετά την σπουδαία νίκη τους επί των Σπαρτιατών στην Σφακτηρία και έθεσαν σε δημόσια θέα στην Ποικίλη Στοά.
|
ΚΛΕΙΣΙΜΟ
