Δελφοί, Στοά των Αθηναίων (478 ή μόλις το 456 π.Χ.)
Καταλαμβάνει την πιο εξέχουσα θέση του δελφικού ιερού του Απόλλωνος, ευρισκόμενη αμέσως κάτω και μπροστά από τον μεγαλοπρεπή ναό του θεού. Ανεγέρθηκε είτε μετά τα Περσικά, το 478, ή μόλις το 456 π.Χ., έπειτα από την αθηναϊκή νίκη στον Ευρυμέδοντα ποταμό (470 π.Χ.).
Το πρωτότυπο και κομψό αυτό οικοδόμημα έφερε στην πρόσοψη κιονοστοιχία από 7 μαρμάρινους ιωνικούς κίονες ανάμεσα σε πλευρικούς τοίχους που απολήγουν σε παραστάδες, ενώ η πίσω πλευρά του εφαπτόταν στο πολυγωνικό τείχος κάτω από τον ναό του Απόλλωνος. Η βαθμιδωτή κρηπίδα, φτιαγμένη από γκρίζο παρνασσιακό λίθο, φέρει την αφιερωματική επιγραφή, που καθιστά βέβαιη την ταύτιση της στοάς. Από αρχιτεκτονικής σκοπιάς, εντύπωση προκαλεί τόσο η υιοθέτηση του τύπου της στοάς, ο οποίος στους ελληνιστικούς χρόνους υψώνεται στην σφαίρα του μνημειώδους, καθώς και η χρήση του ιωνικού ρυθμού, που έρχεται σε αντιδιαστολή με τον αρχαϊκό χαρακτήρα του κτιρίου και την έως τότε πάγια εξάρτηση των ιερών οικοδομημάτων της Αθήνας από τον δωρικό ρυθμό.
Καθ’ όσον αφορά την χρήση της, η Στοά λειτουργούσε ως ένα είδος «δημόσιου θησαυροφυλακίου», προοριζόταν δηλαδή για την στέγαση αναθηματικών προσφορών εκ μέρους της πόλης. Εντός του χώρου της φιλοξενούνταν ποικίλα αναθήματα, όπως ακρωτήρια (ακρόπρωρα πλοίων), λάφυρα πολεμικών συγκρούσεων και άλλα.
Σχεδιαστική αποκατάσταση της Στοάς των Αθηναίων, με τον ναό του Απόλλωνος ακριβώς από πάνω.
Διάφορες απόψεις της Στοάς των Αθηναίων στην παρούσα κατάσταση διατήρησής της.
|
ΚΛΕΙΣΙΜΟ
