ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Θόλος ή Σκιάς (470-460 π.Χ.)

Σε μικρή απόσταση νοτίως του Μητρώου και του Νέου Βουλευτηρίου σώζονται τα κατάλοιπα της Θόλου, περίκεντρου οικοδομήματος που είναι γνωστό και ως Σκιάς (= ομπρέλλα), η οποία αποτέλεσε το σημαντικότερο διοικητικό κτίριο της αρχαίας Αθήνας, λειτουργώντας ως χώρος εστίασης και ως έδρα της αρμόδιας εκτελεστικής επιτροπής των Πρυτάνεων της Βουλής. Η οικοδόμησή της ανάγεται στα χρόνια του Κίμωνος (470-460 π.Χ.) και πιθανώτατα συνδέεται άμεσα με τις μεταρρυθμίσεις του Εφιάλτου το 362 π.Χ., οπότε θεσμοθετήθηκε το σώμα των Πρυτάνεων. Οι Πρυτάνεις, 50 βουλευτές από κάθε μία εκ των δέκα αθηναϊκών φυλών (συνολικά 500) ασκούσαν για περιορισμένο χρονικό διάστημα (ανά 1/10 του έτους) την εκτελεστική εξουσία (την νομοθετική εξουσία κατείχαν η Βουλή και η Εκκλησία του δήμου)· ο Επιστάτης των Πρυτάνεων, που οριζόταν (εκλεγόταν) σε ημερήσια βάση, είχε τα κλειδιά του δημόσιου θησαυρού, δεχόταν τους πρέσβεις άλλων πόλεων, καθόριζε την ημερήσια διάταξη της Εκκλησίας του δήμου και προήδρευε αυτοπροσώπως στις διαδικασίες. Το 1/3 των Πρυτάνεων (οι 17) ήταν υποχρεωμένοι να διανυκτερεύουν στην Θόλο, ενώ παρέμεναν όλοι μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Στην Θόλο φυλάσσονταν επίσης τα κλειδιά των ναών, η σφραγίδα του κράτους, τα πρότυπα των μέτρων και των σταθμών (σημαντικά για τον έλεγχο του εμπορίου), και η εστία της πόλης.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα ανασκαφικά δεδομένα, το κτίσμα υπέστη αλλεπάλληλες καταστροφές (αρχικά από τους Τριάκοντα Τυράννους, οι οποίοι εγκατέστησαν το αρχηγείο τους εκεί, για να αποκατασταθεί μετά την πτώση τους και την επάνοδο των δημοκρατικών στην πόλη) και ανοικοδομήθηκε πολλές φορές μέχρι την εποχή του Παυσανίου (2ος αι. μ.Χ.), χωρίς ωστόσο να μεταβληθεί η αρχική μορφή του.

Πρόκειται για ευρύχωρο κτίριο κυκλικής διατομής, με εξωτερική διάμετρο 18,3 μ. περίπου και είσοδο στην ανατολική πλευρά. Ο πλινθόκτιστος τοίχος του πατούσε σε λίθινο τοιχοβάτη, ενώ η στέγη ήταν κωνική, καλυμμένη με πήλινους κεράμους, και στηριζόταν εσωτερικά σε 5 ή 6 ξύλινους αράβδωτους ιωνικούς κίονες. Στο κέντρο της Θόλου έχουν εντοπιστεί ίχνη βωμού, όπου ίσως τελούνταν θυσίες, γεγονός που προβληματίζει καθ’ όσον αφορά την ακριβή διαμόρφωση της στέγης· πολλοί αποκαθιστούν υποθετικά ένα οπαίο στην κορυφή της, που θα χρησίμευε για την διοχέτευση του καπνού από την προσφορά θυσιών, ενώ άλλοι την θεωρούν την οροφή ολόχτιστη και αποδίδουν στις τελούμενες θυσίες συμβολικό χαρακτήρα. Στα ρωμαϊκά χρόνια, ύστερα από πιθανή καταστροφή της από τον Σύλλα (86 π.Χ.), ίσως επί Οκταβιανού Αυγούστου, προστέθηκε στην είσοδο της ανακαινισμένης πλέον Θόλου μνημειακό πρόπυλο με 4 ιωνικούς κίονες. Την ίδια περίοδο ή αργότερα, μέσα στον 2ο αι. π.Χ., εποχή ανοικοδόμησης και εξωραϊσμού πολλών μνημείων της Αθήνας από τους αυτοκράτορες Αδριανό και Αντωνίνο Πίο, πρέπει να έγινε και η πλακόστρωση του δαπέδου (η κλασσική Θόλος είχε μάλλον το σύνηθες τότε χωμάτινο δάπεδο). Δεν γνωρίζουμε εάν οι τοίχοι της ρωμαϊκής Θόλου ήταν πλίνθινοι ή λίθινοι, βέβαιο όμως είναι ότι κατά την τελευταία φάση του, γύρω στο 400 μ.Χ., το κτίριο ήταν ολόλιθο διότι έφερε βαρύ τρούλλο. Τέλος, ο χώρος πέριξ του οικοδομήματος κλεινόταν από ακανόνιστου σχήματος περίβολο. Βασικό πρόβλημα ως προς την χωροταξική οργάνωση της Θόλου παραμένει η θέση των 50 κλινών, όπου σύμφωνα με την παράδοση σιτίζονταν οι Πρυτάνεις με δημόσια δαπάνη. Κατά μία πρόσφατη άποψη, δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο οι πρυτάνεις να έτρωγαν όρθιοι και όχι καθιστοί ή ανακεκλιμένοι, όπως συνέβαινε σε πολλά ιερά όπου λάμβαναν χώρα τελετουργικά δείπνα. Με την δραστηριότητα αυτή φαίνεται να σχετίζονται και τα θεμέλια ενός μικρού τετράγωνου κτίσματος στο πίσω μέρος (βορείως) της Θόλου, το οποίο χαρακτηρίστηκε ως μαγειρείο, αφού στον χώρο του βρέθηκαν σκεύη (μελαμβαφή αγγεία) δημόσιας χρήσης με την επιγραφή ΔΕ (= δεμοσίου, δηλ. δημοσίου) καθώς και λάκκοι με κατάλοιπα από κάρβουνα (για τις εκεί τοποθετημένες σούβλες).

   

Κάτοψη της Θόλου. Το πάτωμα και το κιονοστήριχτο προσθώο αποτελούν μεταγενέστερες προσθήκες στο αρχικό σχέδιο.

Πρόπλασμα της Θόλου, που δείχνει μία από τις πιθανές αποκαταστάσεις της οροφής με το οπαίο στη μέση και κεράμωση από ρομβοειδείς κεράμους.

Θραύσματα πήλινου γείσου και ακρωτήριον με ανθεμωτή απόληξη στην κορυφή από την Θόλο.

Σχεδιαστική αναπαράσταση του εσωτερικού της Θόλου, με μια από τις προταθείσες αποκαταστάσεις της χωροταξικής οργάνωσης των ανακλίντρων, που προορίζονταν για την σίτιση των Πρυτάνεων.

   

Σχεδιαστική αποκατάσταση και πρόπλασμα (μοντέλο) της του δυτικού συγκροτήματος της Αγοράς. Ανάμεσα στα λοιπά κτίρια διακρίνονται η Θόλος, το Νέο Βουλευτήριον, το Μητρώον και ο ναός του Ηφαίστου και της Αθηνάς.

Αεροφωτογραφία του δυτικού οικοδομικού συγκροτήματος της Αγοράς, που αποτέλεσε τον διοικητικό πυρήνα της αθηναϊκής δημοκρατικής πολιτείας. Στο κάτω μέρος τα υλικά κατάλοιπα της κυκλικής Θόλου.