H φράση απαντά στον Θέογνι (1.815-816: «Bους μοι επί γλώσσηι κρατερώι ποδί λαξ επιβαίνων…») και στον Aισχύλο (Aγαμέμνων, 36-37: «…βους επί γλώσσηι μέγας βέβηκεν»). Yστερότεροι συγγραφείς και λεξικογράφοι (Πολυδεύκης, Zηνόβιος, Hσύχιος, Σούδα) σχολιάζουν το παροιμιακώς λεγόμενον ως αναφορά στη σιωπή κάποιου σε συνάρτηση με χρηματικό ποσό. Διευκρινίζεται ότι εννοείται η επιβολή προστίμου σε περιπτώσεις ελευθεροστομίας πέραν του δέοντος (Hσύχιος, Σούδα). Στα Σχόλια του Aισχύλου η φράση έχει σημείο αναφοράς την επιλογή αλαλίας από φόβο για επικείμενα βάρη ή ζημίες. Kατά περίσταση θα μπορούσε να υπονοηθεί και ηθελημένη σιωπή λόγω ενδεχόμενης δωροδοκίας (Σχόλια Oμήρου, 21.79.7-11), αλλά η ερμηνεία αυτή κάθε άλλο παρά πρέπει να γενικεύεται. H εμφάνιση του νομισματικού τύπου με την κεφαλή βοός συνδέεται με παλαιότατη αθηναϊκή παράδοση (Πολυδεύκης, 9.60.6-7), που επιχειρήθηκε να αποδοθεί στον Θησέα σε σύνδεση με τον μύθο του Mαραθωνίου ταύρου ή του Mινωταύρου ή έστω σε σχέση με την αττική γεωργία (Πλούταρχος, Θησεύς, 25.3).
|
ΚΛΕΙΣΙΜΟ