Την πρακτική της χρήσης τύπων διαφορετικών προς το παγίως απεικονιζόμενο αυτοκρατορικό πορτραίτο της εμπρόσθιας όψεως ακολουθούν συστηματικά ελάχιστες από τις εκδότριες αρχές (πόλεις, κοινά κλπ.) της ρωμαιοκρατούμενης Ανατολής. Στις εξαιρέσεις, εκτός των Αθηνών, συγκαταλέγονται η Σπάρτη, η Χίος, η Ρόδος, η Τερμησσός στην Πισιδία και η Τύρος στη Φοινίκη. Από αυτές η Σπάρτη είχε υιοθετήσει από πολύ νωρίς το ρωμαϊκό νομισματικό σύστημα, η Ρόδος το έπραξε επί Νέρωνος και η Χίος από τον 2ο αι. μ.Χ. Επί Κλαυδίου στη Σπάρτη παγιώθηκε και η χρήση του αυτοκρατορικού πορτραίτου. Τον 3ο αι. μ.Χ. οι μόνες πόλεις που δεν χρησιμοποιούν την εικόνα του αυτοκράτορος είναι η Χίος, η Τερμησσός και η Αθήνα. Χωρίς αυτό να αποτελεί απαραιτήτως προνόμιο, αφού και άλλες πόλεις είχαν χαρακτηριστεί «ελεύθερες», για τα δεδομένα των ρωμαϊκών επαρχιακών νομισματοκοπιών η πρωτοτυπία αυτή, ειδικά για τους Αθηναίους, συνιστούσε εμφανή προβολή μιας μακράς κληρονομιάς και μιας ανάγκης επιβεβαίωσης της ιδιαίτερης ταυτότητας απέναντι στον εκρωμαϊσμό.
|
ΚΛΕΙΣΙΜΟ