|
Μουσείο Μπενάκη
Περιοχή: λεωφόρος Β. Σοφίας & Κουμπάρη 1
Έτος: 1867-1997
Περιγραφή:
Το μέγαρο του Μουσείου Μπενάκη, στη γωνία της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας και της οδού Κουμπάρη, όπως υφίσταται σήμερα, οικοδομήθηκε σε έξι κύριες διαδοχικές φάσεις. Το έτος 1867-1868 ανεγέρθηκε ο αρχικός πυρήνας (κτίριο Χαροκόπου), του οποίου η μορφή δεν διασώζεται σχεδόν καθόλου, καθώς μετά την αγορά του το 1910 από τον Εμμανουήλ Μπενάκη (1843-1929), αναμορφώθηκε ριζικά εξωτερικά και εσωτερικά και επεκτάθηκε, παίρνοντας περίπου τη σημερινή του μορφή, μέσα στο λεγόμενο πνεύμα "neo-antique", βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Αναστάσιου Μεταξά (1862-1937), που υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες εκπρόσωπους του όψιμου νεοκλασικού ρυθμού. To 1930, στο πλαίσιο της μετατροπής του κτιρίου σε μουσείο, προστέθηκε μία πτέρυγα (πρόκειται για τη νεοκλασική προσθήκη στο δυτικό άκρο της πρόσοψης της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας), ενώ αλλεπάλληλες επεκτάσεις πραγματοποιήθηκαν προς βορρά, στο πίσω μέρος του οικοπέδου, κατά τα έτη 1965 (πτέρυγα Βενιζέλου-Κυριαζή) και 1968-1973 (πτέρυγα Σταθάτου), βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Εμμανουήλ Βουρέκα (1905-1993), με αποκορύφωμα τη μεγάλη πενταώροφη προσθήκη των ετών 1989-1997, σχεδιασμένη από τον αρχιτέκτονα Αλέξανδρο Σ. Καλλιγά (γενν. 1932).
Ενδεικτική Βιβλιογραφία:
Κ. Η. Μπίρης, Αι Αθήναι από του 19ου εις τον 20ον αιώνα, Αθήνα 1η έκδ. 1966, 3η έκδ. 1996* Δ. Φιλιππίδης, Νεοελληνική Αρχιτεκτονική, Αθήνα 1984* Μ. Γ. Μπίρης, Αθηναϊκή αρχιτεκτονική 1875-1925, Αθήνα 1987.
|