ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Νέα Ανάκτορα (Προεδρικό Μέγαρο)

Περιοχή: οδός Ηρώδου Αττικού & Β. Γεωργίου Β' 2
Έτος: 1891-1897
Περιγραφή:
Το σημερινό Προεδρικό Μέγαρο οικοδομήθηκε στα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα, ως ιδιαίτερο ανάκτορο του διαδόχου (τότε) Κωνσταντίνου, με δωρεά του Ελληνικού Δημοσίου, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ernst Ziller (1837-1923). Άρχισε να κτίζεται το 1891 και τελείωσε το 1897. Πρότυπό του υπήρξαν μάλλον οι μεγαλοαστικές αθηναϊκές κατοικίες της εποχής, παρά τα μεγαλοπρεπή ανάκτορα της Ευρώπης. Επρόκειτο για ένα τριώροφο νεοκλασικό κτίριο, με λιτή και αυστηρή συμμετρική πρόσοψη, πλαισιωμένο από δύο πτέρυγες, με μοναδική προεξοχή το πρόπυλο ιωνικού ρυθμού στην κυρία εισοδο, προς την οδό Ηρώδου Αττικού. Όταν το 1909 πυρκαγιά κατέστρεψε ένα μεγάλο τμήμα των Παλαιών Ανακτόρων (σημερινής Βουλής), το ανάκτορο της Ηρώδου Αττικού χρησιμοποιήθηκε προσωρινά και ως έδρα του βασιλιά Γεώργιου Α' (παράλληλα με το εξοχικό Ανάκτορο του Τατοΐου). Μετά τη δολοφονία του τελευταίου και την ενθρόνιση του Κωνσταντίνου Α' (1913), μετατράπηκε και επισήμως σε βασιλικά ανάκτορα ("Νέα Ανάκτορα"). Με την έξωση της δυναστείας και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας (1924), το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως έδρα του Προέδρου της Δημοκρατίας ("Κυβερνείο") μέχρι το 1935, οπότε παλινορθώθηκε η δυναστεία και οι βασιλείς εγκαταστάθηκαν και πάλι στην Ηρώδου Αττικού. Μετά τη φυγή του Κωνσταντίνου Β' στο εξωτερικό το 1967, το κτίριο παρέμεινε αχρησιμοποίητο μέχρι τη μεταπολίτευση του 1974. Έκτοτε, μετά την οριστική εγκαθίδρυση της δημοκρατίας, χρησιμοποιείται πλέον ως Προεδρικό Μέγαρο. Από την ανέγερσή του μέχρι σήμερα, σημαντικότερες μετατροπές είναι η προσθήκη το 1909 της αίθουσας χορού (μονώροφης επέκτασης προς βορρά του κυρίως κτιρίου, σημερινής αίθουσας διαπιστευτηρίων) και η προσθήκη της πίσω πτέρυγας (σημερινής αίθουσας δεξιώσεων) στις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία:
Κ. Η. Μπίρης, Αι Αθήναι από του 19ου εις τον 20ον αιώνα, Αθήνα 1η έκδ. 1966, 3η έκδ. 1996* Νίκος Χασαπόπουλος, "Στο Μαξίμου έμειναν μόνο οι αναμνήσεις", Το Βήμα, 8.10.1989.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ