Το παλάτι του Nerio Acciajuoli
And when I went to see Nerio Acciajuoli, a Florentine who was prince of Athens at that time (I went with his brother, also called Nerio), I found him on the Acropolis, the topmost citadel of the city. But what I noticed with especial pleasure when I had carefully looked over the handsome work which was this distinguished palace, was its extraordinary porch. It consisted of four columns of polished marble and, above, ten marble beams in a row. But after we had come into the main hall itself, [we saw that] there were in large columns, three feet in width, arranged in two rows [of three], supporting a marble, coffered ceiling, and twenty-four beams arranged in three rows [of eight]. These beams were of polished marble, and each one was twenty-four feet long and three feet wide, in my estimation. The stately marble walls were themselves built of polished blocks of marble, all of equal size. Entrance was by a single huge door, a marvelous thing.
Όταν πήγα να επισκεφθώ το Nerio Acciajuoli, ένα Φλωρεντινό που εκείνη την εποχή (1444) ήταν ο Πρίγκιπας της Αθήνας -πήγα μαζί με τον αδελφό του που λεγόταν και αυτός Nerio-, τον συνάντησα στην Ακρόπολη1, το κορυφαίο κάστρο της πόλης. Αλλά αυτό που παρατήρησα με ιδιαίτερη ευχαρίστηση, καθώς εξέταζα προσεκτικά το θαυμάσιο ανάκτορό του, ένα έργο εξαιρετικά επιμελημένο, ήταν το εκπληκτικό προστώο. Αποτελούνταν από τέσσερις καλά λειασμένους μαρμάρινους κίονες και, από πάνω τους, δέκα μαρμάρινες δοκούς στη σειρά2. Όταν κατόπιν ήλθαμε στην ίδια [αίθουσα που είναι] και ο κύριος χώρος (είδαμε) έξι υπερμεγέθεις κίονες, με διάμετρο τρία πόδια, διατεταγμένους ανά ζεύγη, που υποβάσταζαν μαρμάρινα φατνώματα οροφής και εικοσιτέσσερις δοκούς τοποθετημένες σε τρεις σειρές (των οκτώ κιόνων)3. Αυτές οι δοκοί ήταν από λειασμένο μάρμαρο και η καθεμία (δοκός) ήταν εικοσιτέσσερα πόδια στο μάκρος και τρία πόδια στο πλάτος, κατά την εκτίμησή μου. Οι εντυπωσιακοί μαρμάρινοι τοίχοι ήταν και οι ίδιοι από λειασμένα κομμάτια μαρμάρου, όλα ισομεγέθη4. Η είσοδος γινόταν από μία μόνο τεράστια θύρα, ένα εκπληκτικό έργο5.
1. Ο Αγκωνίτης είναι ο πρώτος δυτικός που αποκαλεί την Ακρόπολη με το όνομά της. Βλ. Τανούλας Τάσος, Τα Προπύλαια της Αθηναϊκής Ακρόπολης κατά τον Μεσαίωνα, Αθήνα 1997, σ. 40.[επιστροφή]
2. Η περιγραφή του προστώου από τον Αγκωνίτη, επισημαίνει ο Τανούλας, δεν αφήνει αμφιβολία ότι πρόκειται για την ανατολική στοά του κεντρικού κτιρίου των Προπυλαίων. Ο περιηγητής κάνει λόγο για τέσσερις κίονες, ωστόσο οι κίονες του προστώου είναι έξι, πραγματικότητα που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι δύο ακραίοι κίονες πρέπει να ήταν ενταγμένοι σε κάποιες νεότερες κατασκευές και δεν γίνονταν εύκολα αντιληπτοί. Βλ. Τανούλας, ό. π., σ. 40-41.[επιστροφή]
3. Στην πραγματικότητα υπήρχαν είκοσι μία δοκοί, δηλαδή μια τριάδα λιγότερο. Βλ. Τανούλας, ό. π., σ. 42, σημ. 12.[επιστροφή]
4. Η περιγραφή της αίθουσας, συμπεραίνει ο Τανούλας, δεν αφήνει αμφιβολία ότι πρόκειται για τη δυτική αίθουσα του κεντρικού κτιρίου των Προπυλαίων. Βλ. Τανούλας, ό. π., σ. 41.[επιστροφή]
5. Πρόκειται για τη μεσαία πόρτα του θυραίου τοίχου. Αυτό σημαίνει, αναλύει ο Τανούλας, ότι οι υπόλοιπες τέσσερις πόρτες του θυραίου τοίχου έχουν φραχτεί, όπως και τα μετακιόνια της δυτικής πρόσοψης του κεντρικού κτιρίου και τα διαστήματα ανάμεσα στους γωνιακούς κίονες και στις αντίστοιχες παραστάδες. Κατ΄ επέκταση, δεν υπάρχει άμεση επικοινωνία μεταξύ της αίθουσας και των πλάγιων πτερύγων των Προπυλαίων. Μάλιστα, το τελευταίο αυτό σχόλιο του περιηγητή, σε συνάρτηση με τη σειρά που ακολουθεί στην περιγραφή του, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο δρόμος που οδηγούσε στο εσωτερικό της Ακρόπολης δεν περνούσε πια μέσα από τα Προπύλαια, αλλά έκανε το γύρο του νότιου μισού του συγκροτήματος των Προπυλαίων για να φθάσει στην ανατολική στοά του κεντρικού κτιρίου, η οποία χρησίμευε ως πρόπυλο της κατοικίας του Δούκα. Η μεταβολή αυτή έχει γίνει μετά την επίσκεψη του Martoni το 1395. Βλ. Τανούλας, ό. π.[επιστροφή]
|
ΚΛΕΙΣΙΜΟ