De civitate Acthenarum. Civitas Acthenarum, ut hostendit per antiqua hedificia, et prout doctores et auctores loquitur quod alias fuit magna civitas et magna hedificia in ea fuerunt, prout vidimus multas columpnas et multos lapides marmoreos qui nunc jacent ubi ipsa civitas fuit hedificata. Ipsa civitas alias erat constructa usque ad mare et girabat in circuytu milearia XXIIII, tempore imperatoris Adriani, qui ipsi civitati fuit dominatus. Deinde postquam ipsa civitas fuit destructa a Troyanis reducta est prope castrum civitatis. Civitas ipsa est posita intra duos montes distantes unum ab alio per milearia sex et habet pulcram planam durantem per milearia XII, in qua plana plura et pulcra sunt oliveta. Nunc vero ipsa civitas habet focularia unum mille vel circa.
Περί της πόλης των Αθηνών
Η πόλη των Αθηνών, που συναποτελείται από κτίρια της αρχαιότητας και στην οποία διέμεναν επιστήμονες και συγγραφείς, καθώς κάποτε υπήρξε σπουδαία πολιτεία με εξαίσια κτίσματα, βλέπουμε ότι έχει πολλούς στύλους και κομμάτια από μάρμαρο που τώρα κείτονται εκεί, όπου κάποτε κτίστηκε αυτή η πόλη. Η ίδια αυτή πόλη απλωνόταν ως τις ακτές της θάλασσας και η περίμετρός της οριζόταν στα 24 μίλια, επί εποχής του αυτοκράτορα Αδριανού, ο οποίος υπήρξε κι αυτός κυρίαρχός της. Αργότερα, μετά την καταστροφή της από τους Τρώες, η έκταση της Αθήνας περιορίστηκε στην περιοχή υπό το βράχο της Ακρόπολης. Η ίδια η πόλη βρίσκεται ανάμεσα σε δύο βουνά1, τα οποία χωρίζει απόσταση έξι μιλίων και έχει ύπαιθρο που εκτείνεται στα 12 μίλια, γεμάτη με πολλά και όμορφα δέντρα με ελιές. Τώρα, στ’ αλήθεια, η πόλη πρέπει να έχει γύρω στις χίλιες οικίες2.
1. Πρόκειται για τα βουνά του Υμηττού και του Αιγάλεω, τα οποία απέχουν 8 μίλια ή 8,8 χιλιόμετρα. Βλ. Paton James Morton, Mediaeval and Renaissance visitors to Greek Lands, Princeton 1951, σ. 32, σημ. 11.[επιστροφή]
2. Ο Martoni δεν μπορεί να μέτρησε όλα τα σπίτια των Αθηνών, η εκτίμησή του, ωστόσο, φαίνεται ορθή. Το 14ο αιώνα η Αθήνα εκτεινόταν σε μια μικρή μάλλον περιοχή, κυρίως στη βόρεια και βορειοανατολική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης. Υπήρχαν, επίσης, σπίτια και πολλές εκκλησίες στην περιοχή γύρω από το ναό του Διός και κατά μήκος των όχθων του Ιλισσού ποταμού. Πράγματι, η Αθήνα κατά την περίοδο της καταλανικής κυριαρχίας έμοιαζε περισσότερο με πόλη και ήταν, με βεβαιότητα, σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ ότι υπήρξε το 1833 και 1834, όταν η τότε κυβέρνηση αποφάσισε να την ορίσει πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Βλ. K.M. Setton, Catalan Domination of Athens, 1311-1388, London 1975 (revised edition), σ. 228.[επιστροφή]
|
ΚΛΕΙΣΙΜΟ